روان درمانی فردی
روان درمانی، برای توصیف شکلی از درمان به کار می رود که مبتنی بر “صحبت کردن” با یک درمانگر است. روان درمانی موفق، به یک رابطه حمایتی و راحت و امن با یک درمانگر مورد اعتماد بستگی دارد. رازداری یکی از مهمترین اصول در رواندرمانی است.
هدف رواندرمانی فردی، از بین بردن ناراحتی ها و تعارض های درونی از طریق بیان و بحث، ابراز احساسات، کمک به تغییر نگرش ها، رفتارها و عادت هایی که ممکن است مفید نباشند و آموزش مهارت ها و راههای مقابل ای سازنده تر و سازگارانه تر است.
رواندرمانی میتواند کوتاهمدت (حدود 15 جلسه) که با مسائل فوری سروکار دارد و یا درازمدت که با مسائل پیچیدهترو پایا تر سروکار داشته باشد.
مدل های روان درمانی عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT)
- درمان بین فردی (IPT)
- روان درمانی رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)
- درمان متمرکز بر راه حل (SFT)
زوج درمانی
اگر در یک رابطه صمیمانه با همسر یا شریک زندگیتان با مشکلاتی روبرو هستید و تلاش برای حل آنها کارساز نیست، مشاوره زوجین گزینه ای است که ارزش زیادی دارد.
زوجدرمانگرها بهطور ویژه آموزش دیدهاند تا به زوجها کمک کنند تا در مورد مشکلات و درگیریهایی که ممکن است در روابط ایجاد شود، صحبت کنند. یک زوج درمانگر ماهر می تواند بدون جانبداری، به هر دو طرف احساس امنیت در اتاق درمان بدهد. او تلاش خواهد کرد تا «فضایی» ایجاد کند که در آن هر دوی شما احساس کنید میتوانید آشکارا صحبت کنید و میتوانید برای شنیدن نقطه نظرات طرف مقابل بدون تحریک کار کنید.
در حالت مطلوب، با کمک درمانگر، نقاط مشترکی پیدا خواهید کرد و در موقعیت مسلط تری قرار می گیرید تا با هم در رابطه خود به پیشرفت، عمق و توافق آگاهانه تر و مسئولانه تری دست پیدا کنید.
مشاوره خانواده
مشاوره خانواده نوعی روان درمانی است که به اعضای خانواده کمک می کند تا یکدیگر را بهتر درک کنند، از یکدیگر حمایت کنند و در موقعیت های دشوار تعامل داشته باشند.
خانواده درمانی نوعی روان درمانی گروهی است. «خانواده» به گروهی از افرادی گفته می شود که می تواند شامل والدین و فرزندان، شرکای زندگی، پدربزرگ و مادربزرگ، برادران و خواهران، مراقبین و سایر متخصصان نزدیک به گروه باشد.
هدف خانواده درمانی: این درمان را زمانی می توان استفاده کرد که خانواده ها احساس ناراحتی، غمگینی یا عصبانیت می کنند، یا هنگامی که مطمئن نیستند که چگونه با هم پیش بروند و یا زمانی که احساس می کنند همان رفتارهای آزار دهنده را بارها و بارها تکرار کرده اند.
اگر خانواده ای با تغییرات مرتبط با بیماری جسمی، سلامت روان، مشکلات مصرف مواد، بیکاری، بازنشستگی، جابجایی و مهاجرت، پیری، تولد فرزند یا نازایی، مشکلات تربیتی یا رقابتی فرزندان، طلاق، ضربه روحی، بی وفایی، مرگ و سوگواری مواجه شود، خانواده درمانی می تواند مفید باشد.
گروه درمانی
گروه درمانی نوعی روان درمانی است که در آن یک یا دو درمانگر به طور همزمان با تعدادی از مراجعان کار می کنند.
علاوه بر تسکین ناراحتی از طریق بحث و بیان احساسات است. مواجهه با تجارب مشابه یا متفاوت اعضا دیگر و آگاهی از نحوه ارزیابی و مقابله با آنها بسیار تاثیرگذار است.
گروههای درمانی معمولاً تا حدود پانزده تا بیست عضو دارند و یک تا دو ساعت در هفته تشکیل جلسه میدهند. اعضای گروه و رهبران به گونه ای می نشینند که به هر فرد امکان می دهد همدیگر را ببیند. درمانگران فرآیند گروه را هدایت می کنند و ساختار را ارائه می دهند.
گروه ها ممکن است باز یا بسته باشند. در یک گروه باز، اعضا می توانند در هر زمانبه گروه بپیوندند، در حالی که گروه بسته دارای تاریخ شروع و پایان مشخصی هستند.
گروه ها اغلب حول یک موضوع مشترک تشکیل می شوند. برای مثال، اعضای گروه ممکن است با یک نگرانی خاص در مورد سلامت روانی (مانند اضطراب اجتماعی، اختلال خوردن، اعتیاد)، یا با یک فقدان یا چالش دیگر (مانند مشکلات والدین، بیماری روانی یا خودکشی یک خانواده یا روابط فرازناشویی) و یا با نیاز به رشد و شکوفایی وارد گروه شوند.
